از تاریکی به روشنایی: یک رهبر با فضیلت هیچ‌گاه نمی‌میرد.

در سال ۲۰۱ پیش از میلاد، هانیبال بارکا پس از تحمیل شکست‌های پیاپی بر رومیان، که به ظاهر شکست ناپذیر بودند! در برابر مردی قرار گرفت که ساختار خودِ هانیبال را برای شکست مهمترین دشمن روم اجرا ‌کرد. الگوریتمِ استراتژی نظامی که ِهیچ گاه فرد دیگری برای مقابله با هانیبال استفاده نکرده بود و سبب این تصور بود که او غیرقابل شکست است.
تاریخچه و رفتار انسان را می‌توان بر حسب الگوریتم‌ها یا مجموعه‌ای از قوانین و رویه‌هایی که نتایج قابل پیش‌بینی دارند، درک کرد. در طول هزاران سال و هزاران جنگ، آدمیان الگوریتم‌هایی را آگاهانه و ناآگاهانه برای رسیدن به آرزوها و اهداف خود دنبال یا ایجاد کرده‌اند و این الگوریتم‌ها را می‌توان در حوزه‌های مختلفی مانند جنگ، هنر و جامعه مشاهده کرد. الگوریتم‌ها، ساختار انسان را تشکیل می‌دهند تا ما را قادر سازند منطقی، خلاقانه و گروهی عمل کنیم.
وینسنت ون گو، به‌صورت ناخودآگاه از یک الگوریتم ریاضی برای بیان هنری اش در نقاشی شب ستاره‌ای، اثر منحصر به فرد و تأثیرگذار خود استفاده کرد.
با این حال، این نگاه به تاریخ و رفتار انسانی، خالی از چالش و محدودیت نیست.
قضیه‌های ناتمامی گودِل ثابت می‌کنند که فرمول‌ها برای توضیح پیچیدگی و تنوع تجارب انسانی، کامل نیستند. انسان‌ها ماشین‌هایی نیستند که از قوانین از پیش تعیین‌شده پیروی ‌کنند، بلکه اراده‌ای آزاد، احساسات و ارزش‌های خاص خود را دارند که می‌توانند به‌طور غیرمنطقی، خود انگیخته و فردی عمل کنند و الگوریتم‌هایی را که با آن‌ها مواجه می‌شوند یا ایجاد می‌کنند، بشکنند یا تغییر دهند. اما الگوریتم‌ها می‌توانند پیامدهای منفی یا ناخواسته ای مانند ستم، بی عدالتی یا خشونت به همراه داشته باشند که به کرامت و رفاه انسانی آسیب می‌رساند. بنابراین، الگوریتم‌ مانند هر ابزار دیگری برای استفاده توسط تمدن‌ها و انسان‌ها وجود دارد تا الگوهای خاصی را برای درک تاریخ، رفتار و دیدگاه‌های انسانی به ما نشان دهد که دانش و درک ما را از بشریت غنی‌تر می‌کند. الگوریتم دلیل وجودی انسان و وجود انسان است، هنری که ما و دیدگاه ما را منحصر به فرد می‌کند و در عین حال، در کنار هم جامعه‌ای را تشکیل می دهیم که به شخص سمت راست و شخص سمت چپمان اهمیت می دهیم، بنابراین زنده می‌مانیم…